Անկեղծ ուրախություն, թե՞ մի քանի տարիների կուտակված վրեժի արտահայտում

Վերջին մի քանի շաբաթվա ֆուտբոլասերների, եւ ոչ միայն, քննարկման համար մեկ թեմաներից մեկն են դարձել Բարսելոնա-Ռեալ Մադրիդ դարավոր հակամարտության կտրուկ զարգացումները:

Հիշեցնեմ, որ այս տարի վերջապես երկար ընդմիջումից հետո Ռեալ Մադրիդը կարողացավ դառնալ Իսպանիայի չեմպիոն՝ երջանկացնելով իր ֆաներին: Անմիջապես այդ դեպքից հետո սոցիալական ցանցերում, տարբեր կայքերում սկսեցին Ռեալին աստվածացնող եւ Բարսելոնային վարկաբեկող նյութեր եւ գրառումներ տեղադրվել: Կարելի է երկու բան ենթադրել: Առաջինը այն է, որ Ռեալի ֆաները անկեղծ ուրախ են իրենց ակումբի համար եւ ուղղակի ուրախանում են: Երկրորդ՝ ֆուտբոլից բացարձակ գաղափար չունեցող մարդիկ (հիմնականում Ռոնալդուասեր աղջիկները) որոշել են, որ իրենք շատ լավ ֆուտբոլային վերլուծաբան են եւ իրենց տարիներով կուտակած վրեժը սկսել են թափել Բարսելոնայի վրա: Ինձ առավել շատ հանդիպել է երկրորդ տարբերակը: Ուզում եմ հարցնել ինչո՞ւ: Ո՞րն է այս ամենի իմաստը: Չի՞ կարելի արդյոք ուղղակի ֆուտբոլ նայել: Շատերի համար այս ամենը Ֆեյսբուքում մի քանի հատ ավել «լայք» ստանալու միջոց է, շատերի համար էլ ինքնահաստատվելու միջոց:

Ցանկանում եմ մի պահ փաստերով խոսել: Ուզում եմ ներկայացնել ձեզ վերջին 10 տարիների ՌՄ-ի եւ Բարսելոնայի հաջողությունները:  Վերջին 10 տարիներին Բարսելոնան Իսպանիայի առաջնության գավաթը նվաճել է 5 անգամ: Ռեալը՝ 4: Իսպանիայի գավաթը Բարսելոնան նվաճել է մեկ անգամ: Ռեալը նույնպես մեկ անգամ եւ այն էլ նվաճելուց մի քանի րոպե հետո Սերխիո Ռամոսի թեթեւ ձեռքով այդ գավաթը հայտնվել է ավտոբուսի անիվների տակ: Այսինքն այսպես ասած «չեղածի հաշիվա»: ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների Լիգայի գավաթը Բարսելոնան նվաճել է 3 անգամ, Ռեալը համապատասխանաբար՝ 2 անգամ: ՖԻՖԱ-ի աշխարհի ակումբային առաջնության գավաթը Բարսելոնան նվաճել է 2 անգամ, Ռեալը՝ ոչ մի անգամ: Թվային առավելությունը, ինչպես տեսնում եք, Բարսելոնայի կողմն է: 


Նաեւ Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիան (IFFHS) վերջերս հրապարակել էր 21-րդ դարի առաջին տասնամյակի Եվրոպայի լավագույն ակումբների աղյուսակը: Առաջին հորիզոնականում է կատալոնական Բարսելոնան այն դեպքում, երբ Ռեալը 4-րդ տեղում է: Ինչպես նաեւ Բարսելոնային է պատկանում մեկ տարում ակումբային բոլոր հնարավոր գավաթները նվաճելու ռեկորդը: Բարսելոնայի հարձակվող Մեսսին վերջին 3 տարիներին ստանում է «Ոսկե գնդակ» մրցանակը:

Այս ամենից հետո Ռեալի ֆաները, այսպես կոչված «մադրիդիստաները», ընդամենը մեկ հաղթանակից հետո իրենց համարում են աշխարհի տիրակալները: Համոզված եմ՝ այս նյութս կարդալուց հետո նրանք պետք է հիշեցնեն «Հիտլերի թվերին» Ռեալի հաղթանակը Բարսելոնայի նկատմամբ 11-1 հաշվով: Խնդրում եմ՝ պետք չէ: Ես խոսում եմ միայն վերջին 10 տարվա մասին: Բան չունեմ ասելու՝ Ռեալը տիտղոսակիր ակումբ է եւ ավելի շատ տիտղոսներ ունի, քան Բարսան: Բայց պետք է ռեալ նայել ստեղծված իրավիճակին: Ժամանակակից ֆուտբոլում Բարսելոնան Մեսիի գլխավորությամբ ահ ու սարսափ է բոլոր ակումբների համար: Նրա հետ խաղից առաջ ակումբները մտածում են ոչ թե ինչպես հարձակվեն, այլ ինչպես պաշտպանվեն: Եվ վերջիվերջո մոռացե՞լ եք արդյոք Սանտիագո Բեռնաբեոյում ձեր խայտառակ 5-0 պարտությունը:

Եկեք իրերը իրենց անունով կոչենք եւ փաստերով խոսենք, այլ ոչ թե անձնական համակրանքներով: Եթե Ռոնալդուն Ռեալում է խաղում՝ դա չի նշանակում, որ Ռեալը լավագույնն է: Իմ սիրած ֆուտբոլիստն էլ միակ ու անկրկնելի, ֆուտբոլի կախարդ, բրազիլացի հարձակվող-կիսապաշտպան Ռոնալդինոն է, որը որոշ ժամանակ փայլում էր Բարսելոնայի կազմում եւ անընդհատ անհանգստացնում Իկեր Կասիլիասին: Այժմ նա խաղում է Բրազիլիայի առաջնությունում՝ Ֆլամենգո ակումբի կազմում: Եվ ի՞նչ: Ֆեսյբուքիս պատը լցնեմ Ֆլամենգոյին՝ աշխարհի լավագույն ակումբը ճանաչող կարգավիճակներո՞վ:

Մեկ այլ իրարանցում եղավ Չեմպիոնների Լիգայի ¼ եզրափակչում, երբ Բարսելոնան Չելսիի հետ խաղից հետո դուրս մնաց Չեմպիոնների լիգայից: Բոլոր «մադրիդիստաները» խոսում էին այն մասին, որ Բարսելոնայի «լավ օրերը» անցել են, Բարսելոնան «մթագնում է», Մեսսին վրիպեց 11 մետրանոցը: «Մադրիդիստաների» մոտ նույն ուրախությունն էր նկատվում, ինչպես այն հայերի, որոնք 1945 թվին Բեռլինի պատերի տակ քոչարի էին պարում : Բայց արի ու տես, որ «Ջուրը դեռ չտեսած ոտքերդ մի մերկացրու» աֆորիզմը գործեց: Ուրախությունը երկար չտեւեց: ¼ եզրափակչի մյուս խաղում Բավարիան խայտառակ ձեւով, այսպես ասած «դուրս շպրտեց» Ռեալին հետագա պայքարից: Եթե Բարսելոնան, գոնե պատահական դուրս մնաց, վերջին վարկյաններին ընդունած գոլի պատճառով, ապա Ռեալը խայտառակ ձեւով «դուրս թռավ»: Մեսսին մեկ 11 մետրանոց վրիպեց, իսկ Ռեալը 3: Իսկ Սերխիո Ռամոսի վրիպումը անասելի խայտառակություն էր: Նրա հարվածից հետո գնդակը դարպասներից մի քանի մետր վերեւ սլացավ: Այդ դեպքից հետո համացանցերում սկսեցին հումորային նկարներ տեղադրել, որոնցում ցուցադրվում էր, թե իբր Ռամոսի գնդակը լուսնի վրա են գտել, կամ մինչեւ տիեզարանավերն է հասել: Մեկ այլ նկարում ցույց են տալիս, որ իբր հարվածի ժամանակ դարպասի ետեւի տրիբունայում նստած երկրպագուներից մեկը Բարսելոնայի դրոշն էր ծածանում: Իսկ ամենածիծաղելին այն է, որ որոշ «մադրիդիստաները» ասում են, որ մենք՝ Բարսելոնայի ֆաներս, խոսելու տեղ չունենք, քանի որ մենք առաջինն ենք դուրս մնացել Չեմպիոնների լիգայից:

Կապրենք կտեսնենք, ով ավելի շատ տիտղոսներ կնվաճի մոտակա մի քանի տարիների ընթացքում: Ժամանակից առաջ մի ընկեք: Մի հաղթանակով ոչինչ չի որոշվում: Մի անգամ շատ ոգեւորվեցիք, եւ պատժվեցիք: Զգուշացեք պատմությունը չկրկնվի: Բարսելոնայի ֆաներին էլ կոչ եմ անում չընկճվել, ամեն ինչ կորած չէ: Լավագույններն էլ են մեկ-մեկ պարտվում:

Հ.Գ. Ռեալը արքայական է կոչվում ոչ թե իր անպարտելիության եւ շատ լավ ֆուտբոլ խաղալու համար, այլ այն պատճառով, որ նույն «Հիտլերի թվերին» Ռեալին հովանավորում էին արքաները: Սա ասում են այն «մադրիդիստաների» համար, ովքեր մինչեւ հիմա կարծում են, թե Ռեալը իր խաղի շնորհիվ է այդ անվանումը ստացել: 

Էս ի՞նչ ա կատարվում, այ մարդ

Ամեն օր բացում եմ Google Reader-ը հույս ունենալով, որ գոնե ինչ-որ դրական բան կտեսնեմ հարազատ համալսարանիս մասին: Բայց ավաղ՝ հույսերս ի դերեւ են լինում: Մի օր տեսնում եմ, որ ուսանողի տարան ոստիկանություն, մի օր՝ ՈՒԽ-ն դուրս է եկել ուսանողների դեմ, սպառնում են, որ կբռնաբարեն, ծնողները այլեւս իրենց երեխաներին չեն տեսնի եւ ամենակարեւորը՝ տեսնում եմ Զոլյան-Աշոտյան հակամարտությունը եւ դրանց բացասական հետեւանքները: Բրյուսովը կարծես վերածված լինի ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծի:

Լավ այդ ամենը մի կողմ թողնենք: Էրեխեք, բա ձեզ սազե՞ց: Փոխանակ միասնական լինեք եւ համախմբված փորձեք ետ բերել մեր ռեկտորին արդար ճանապարհով՝ իրար մի՞ս եք ուտում: Իմաստը ո՞րն է: Ինչի՞ եք ցանկանում հասնել: Դիմում եմ ուսանողական խորհրդին: Մոռացե՞լ եք, որ հենց ուսանողներից եք ընտրվել եւ վերջիվերջո դուք էլ եք ուսանողներ: Ինչո՞ւ եք ապօրինություններ անում: Ինչո՞ւ ուսանողների կողքին չեք: Մի բան պետք է մեկընդմիշտ հասկանաք: Վախի մթնոլորտն արդեն վաղուց չի գործում: Սովետական կարգերն արդեն 20 տարուց ավելի է՝ փլուզվել են: Հիմա նույնիսկ անլուծելի խնդիրներն են լուծվում բանակցությունների միջոցով: Ինչո՞ւ եք խախտում բուհ-ի ներքին օրենքները: Արդյոք դուք տեղյակ չե՞ք, որ արգելվում է ուրիշ համալսարաններից մեր համալսարան ուսանողներ բերել եւ նրանցով լցոնել այն դահլիճը, որում կրթության նախարարն է ելույթ ունենալու: Արդյոք տեղյակ չե՞ք, որ այն քարտերը, որոնք ձեզ տվել են համալսարան ընդունվելուց հետո՝ պետք է օգտագործեք դուք, եւ չպետք է փոխանցեք այլ անձանց: Ինչո՞ւ եք Ձեր իսկ համալսարանի ուսանողներին զրկում նախարարին հանդիպելու եւ հուզող հարցերը տալու հնարավորությունից: Ինչո՞ւ եք խախտում հենց Ձեր կանոնադրության ամենաառաջին օրենքը: Չգիտե՞ք արդյոք, որ ՈՒԽ-ն չպետք է պաշտպանի որեւէ կուսակցության: Ինչո՞ւ եք խոչընդոտում ստորագրահավաք անողներին: Անօրինական բա՞ն են անում: Եթե այո, դիմեք ռեկտորի ժամանակավոր պաշտոնակատարին: Ինչո՞ւ չեք դիմում: Հաաա մոռացել էի ստորագրահավաքը օրինական է եւ դուք չեք կարող նման բան անել: Կամ Արտակ անունով ՈՒԽ-ի երիտասարդ, ինչպես ես քեզ թույլ տալիս աղջկա վրա ձայն բարձրացնել եւ քաշել թեւից: Վստահ եմ, որ նրա տեղը կամ նրա կողքին տղա լիներ նույն համարձակությունը չէիր ունենա: Ստացա՞ք Ձեր պատասխանը: Ձեր դուրը եկավ, որ Ձեր արածների մասին իմացան եւ դեկանները, եւ ռեկտորի պաշտոնակատարը եւ լրատվամիջոցները:

Անդրադառնամ խնդրի մյուս կողմին՝ Սուրեն Զոլյանին իր զբաղեցրած պաշտոնից հեռացնելուն: Ճիշտ է, շատ ցավալի է, որ նա այլեւս ռեկտոր չէ: Կարծում եմ շատերն ինձ հետ համաձայն կլինեն, որ նա լավ ռեկտոր էր, միշտ լսում էր ուսանողներին եւ պատրաստ էր ընդառաջել նրանց, եթե նրանց խնդրանքը կամ բողոքը համարում էր իրավացի: Անձամբ ինձ եւ մեր խմբի ու մեր կուրսի ուսանողներին պարոն Զոլյանը շատ մեծ օգնություն է ցույց տվել: Մի անգամ ընդամենը դիմեցինք նրան, որպեսզի առարկաներից մեկի միջանկյալ քննությունը վերահանձնենք եւ նա մեզ ընդառաջեց: Այսքանից հետո ինչպե՞ս կարող եմ ես միայն լավ ձեւով չհիշել նրան: Կրկնում եմ, շատ ցավալի է, որ նա այլեւս ռեկտոր չէ, բայց ամեն ինչ դեռ կորած չէ: Նրան կարող ենք ետ բերել: Հունիսի 11-ին ռեկտորի ընտրություններն են եւ իմ կարծիքով գիտխորհուրդը շատ հեշտությամբ կարող է նրան ետ բերել: Մնում է միայն զինվել համբերությամբ եւ սպասել ընտրություններին:

Ամեն դեպքում ցանկանում եմ ողջունել «Ազատ ուսանողների ֆորումը» եւ ցանկանում եմ նրանց հաղթանակ իրենց սկսած պայքարում, իսկ ՈՒԽ-ին խորհուրդ եմ տալիս պայքարել արդարացի, առանց ապօրինությունների:

Մանրամասներ Բրյուսովի անվան ինստիտուտում տեղի ունեցած քաշքշուկից

Արտակ անունով երիտասարդը

Երևանի Վ. Բրյուսովի անվան պետական լեզվաբանական համալսարանի ուսանողներից կազմված «Ազատ ուսանողների ֆորումը» այսօր հայտարարությամբ է հանդես եկել, որում նշվում է, որ ԵՊԼՀ Ուսխորհրդի անդամները փորձել են իրենցից վերցնել ստորագրահավաքների ցուցակը, որով «Ազատ ուսանողների ֆորումը» պահանջում է անցկացնել ուսխորհրդի արտահերթ ընտրություններ ։

«Ապրիլի 28-ին ուսխորհրդի անդամներից փորձել են վերցնել ստորագրությունների ցուցակը ուսանողուհու ձեռքից, հրավիրել են նրան դեկանատ և հայտարարել, որ դեկանը (պարզ չէ՝ որ դեկանը) կանչել է բոլորին, ովքեր ստորագրություններ են հավաքում: Ուսանողուհին դիմադրություն է ցույց տվել, որի հետևանքով քաշքշուկ է սկսվել»:

Կատարվածի ականատես  ուսանողուհիներից մեկը (անունը չեմ հրապարակում իր խնդրանքով) առավել մանրամասն պատմեց այս դեպքի մասի. «Քայլում էի երրորդ հարկով, լսեցի կռվի ձայներ: Մոտեցա, որ տեսնեմ ինչ է կատարվում եւ տեսա հետեւյալ տեսարանը: Ուսխորհրդի անդամներից մեկը՝ Արտակ անունով մի երիտասարդ, եւ մեկ ուրիշ աղջիկ այն աղջկա հետ են կռիվ անում՝ ում ձեռքին էին գտնվում ստորագրահավաքի թղթերը: Հարցրեցի, թե ինչ է կատարվում, ասացին, որ գնում ենք դեկանատ: Պատասխանեցի, որ ոչ մեկս էլ չենք գնալու դեկանատ, ձեր ուզածն ինչ է՞: Ուսխորհուրդցիները պատասխանեցին, թե այդ ի՞նչ ստորագրահավաք եք անում: Ես ասացի, որ այս ամենը արտոնված է եւ օրենքի սահմաններում է: Կարծես չլսելով իմ ասածները այդ տղան սկսեց քաշքշել ստորագրահավաք անցկացնող աղջկա ձեռքից՝ ստիպելով գնալ դեկանատ: Փորձեցի հանգստացնել, չստացվեց:

Որոշ ժամանակ անց մեզ մոտեցավ Օտար լեզուների ֆակուլտետի դեկանը: Ասաց՝ այս ի՞նչ ձայներ եք քցել: Պատասխանեցինք, որ ուսխորհուրդցիներն են մեղավոր, աղջկա հետ վարվելու էթիկա չունեն:

Հետո եկավ Նարեկ Սամոսյանը եւ ռեկտորի հետ իջան ուսխորհուրդ՝ քննարկման: Այնտեղ ականատեսները պատմել են տեղի ունեցածը: Ռեկտորը լսելով այդ ամենը՝ ասել է, որ ուսխորհուրդը իրավունք չունի միջամտելու ստորագրահավաքին: Ասվել է նաեւ, որ ստորագրահավաքը շարունակվելու է եւ այն անցկացնելու է հենց այն աղջիկը, որի հետ ընդհարում է եղել, եւ եթե ուսխորհուրդ փորձի խանգարել՝ գործ կունենա անձամբ ռեկտորի հետ: Ի դեպ, այն տեսանյութը, որ տեղադրված է կայքերում արդեն հանգստացած ուսանողների կռիվն է»:  

Եվ ահա այսպես են Երեւանի Պետական Լեզվաբանական Համալսարանի ուսանողական խորհրդի անդամները փորձում պայքարել իրենց լինել-չլինելու համար: Նրանք կարծես մոռացել են, որ իրենք ընտրվում են հենց ուսանողներից եւ պետք է պաշտպանեն հենց ուսանողների շահերը եւ լինեն նրանց կողքին յուրաքանչյուր պահին:

 

Ցանականում եմ նաեւ Ձեզ ներկայացնել Բրյուսովի դասախոս Նվարդ Մանասյանի պարզաբանումները այս մի քանի օրվա կատարվածների մասին:

 Օրիգինալ տեքստը: http://www.aravot.am/2012/04/30/65044/