Ս.թ. հունիսի 4-ին տարածաշրջանային այցելությամբ Հայաստան էր ժամանելու Ամերիկայի
Միացյալ Նահանգների պետքարտուղար Հիլըրի Քլինթոնը: Չգիտեմ՝ զուգադիպություն էր դա,
թե Քլինթոնին «արյունով» դիմավորելու միջոց՝ հունիս 4-ին, հայ-ադրբեջանական սահմանի
հյուսիսարևելյան հատվածում ադրբեջանական կողմը հերթական անգամ կոպտորեն խախտեց շփման
գծում հաստատված հրադադարի ռեժիմը` փորձելով ներթափանցել ՀՀ Տավուշի մարզի Բերդավան
և Չինարի գյուղերի ուղղությամբ տեղակայված հայկական հենակետեր: Սակայն ձեռնարկված միջոցառումների և հայ զինառայողների
քաջարի գործողությունների արդյունքում դիվերսիոն առաջխաղացումը կասեցվեց և տալով կորուստներ`
հակառակորդը ետ մղվեց:
Ցավոք, դիամդրությունը չանցավ առանց
զոհերի եւ վիրավորների: Զոհվեց 3 հոգի վիրավորվեց 6-ը: Բոլորի համար, կարծում
եմ, շոկ էր այսպիսի լուր լսելը, քանզի շատ քչերը կպատկերացնեին, որ ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի
այցից հաշված ժամեր առաջ Ադրբեջանը կդիմի նման քայլերի:
Այսքանով չավարտվեցին Ադրբեջանի սադրիչ,
նախահարձակ գործողությունները, որոնք միտում ունեն փոխելու տարածաշրջանում հաստատված
ստատուս-քվոն: Դիվերսիայի հաջորդ օրը՝ հունիսի 4-ի լույս 5-ի գիշերը Ադրբեջանի զինված
ուժերը շարունակելով նախօրեին ձեռնարկած
սադրիչ գործողությունը, փորձեցին կրկին խախտել ՀՀ պետական սահմանը: ՀՀ Տավուշի մարզի
Ոսկեպար գյուղի մերձակայքում Ադրբեջանից փորձել է հայկական տարածք ներխուժել 15-20
հոգուց բաղկացած զինված դիվերսիոն խմբավորում: Հայ դիրքապահների զգոնության
շնորհիվ դիվերսիոն խումբը հայտնաբերվել է, և ձեռնարկված հատուկ միջոցառումների արդյունքում
խումբը վնասազերծվել է, եւ տալով բազմաթիվ կորուստներ եւ վիրավորներ՝ նահանջել է:
Այս լուրը կարծես ամպրոպը լիներ
խաղաղ երկնքում: Բոլորը սկսեցին կարծել, թե վերսկսվում է պատերազմը: Շատ, շատ
մարդիկ սկսեցին դիմել պաշտպանության նախարարություն՝ կամավոր զորակոչվելու եւ դիրքեր
մեկնելու համար: Պաշտպանության նախարարությունից պատասխանեցին, որ դրա կարիքը չկա եւ
հայ սահմանապահները վերահսկում են իրավիճակը:
Որ դա այդպես է՝ համոզվեցինք ադրբեջանական
հաջորդ եւ կարծես, թե վերջին դիվերսիայի ժամանակ: Հունիսի 6-ի գիշերը
ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանին (Հորադիզի ուղղությամբ) ադրբեջանական հետախուզադիվերսիոն
խումբը փորձ է արել ներխուժել ԼՂՀ ՊԲ-ի մարտական դիրքերից մեկը: Վնասազերծման գործողությունների
ժամանակ զոհվել է 1 եւ վիրավորվել 2 հայ զինծառայող: Ըստ ոչ պաշտոնական լուրերի՝ ադրբեջանական
կողմն այս բոլոր գործողությունների ընթացքում ունեցել է ավելի քան 25 զոհ:
Սակայն ադրբեջանական ԶԼՄ-ները հայտարարեցին
ընդամենը 8 զոհի մասին, բայց չգիտես ինչու՝ վերջին ժամանակներս Ադրբեջանի ԶՈՒ-ում շատացան
ականի վրա պայթելու, զինծառայողների վրա բետոնե պանելներ ընկնելու դեպքերը: Կարծում
եմ՝ հասկացալի է, թե որն է սրա նպատակը: Ադրբեջանցիները սովորություն ունեն թաքցնելու
իրենց զոհերին: Եվ եթե նրանք հայտարարում են 8 զոհի մասին, ապա այդ թիվը հանգիստ կարող
եք բազմապատկել 2-ով կամ 3-ով եւ կստանանք նրանց զոհերի իրական թիվը: Պարզ է, դիակները
կան, դա փաստ է, դա չեն կարող թաքցնել: Բայց չեն կարող նաեւ հայտարարել, որ այդքան
զոհեր ունեցել են այդ գործողությունների ժամանակ, քանի որ այդ դեպքում ադրբեջանական պղպջակները կպայթեին:
