– Լրագրողները հաճախ բողոքում են, որ խմբագիրների գործը ավելի հեշտ է, քանի որ իրենք ամբողջ օրը վազում են, նյութեր են հավաքում, իսկ խմբագիրները ուղղակի նստած կարդում են: Դա համապատասխանո՞ւմ է իրականությանը:
- Ընդհանրապես, ասում են, որ կարծես լրագրողական երկու տարբեր դասակարգեր լինեն, որոնք ուղղակի հակամարտում են: Մի ժամանակ, երբ որ տպագիր մամուլի մասին էր խոսքը, այդպես էր. խմբագիրները կրճատում էին, լրագրողները՝ դրա դեմ պայքարում, իսկ առցանցի դեպքում ինչ-որ բան փոխվեց: Ես երկու կարգավիճակում էլ աշխատել եմ ե՛ւ լրագրողի, ե՛ւ խմբագրի: Երբ փոփոխության այդ առաջարկը եղավ, ինձ թվում էր, թե խմբագրի աշխատանքը շատ ավելի թեթեւ է լինելու, բայց պարզվեց, որ այն շատ ավելի լարված է, շատ ավելի մեծ է պատասխանատվությունը: Եթե որպես լրագրող դու միայն քո ստորագրության համար ես պատասխանատու, ապա որպես խմբագիր դու պատասխան ես տալիս ողջ խմբագրական գործունեության համար:
- Ի՞նչ գիտելիքներ կամ փորձ պետք է ունենա լրագրողը, որպեսզի կարողանա խմբագիր աշխատել:
- Հայերենի շատ լավ իմացություն պետք է ունենա առաջին հերթին, ինչը, կարծես, պակասում է: Լրագրողը շատ է ապավինում նրան, որ իր աշխատանքը կկարդան սրբագրիչները, խմբագիրները, իսկ որոշ լրագրողներ անգամ երկրորդ անգամ իրենց տեքստը չեն կարդում: Չեմ սիրում այդպիսի լրագրողների, որովհետեւ եթե դու քո նյութը չես ցանկանում երկրորդ անգամ կարդալ, ուրեմն ո՞նց ես ակնկալում, որ այն կկարդան ուրիշները: Մյուս կարեւոր հատկանիշը մենեջերի, կազմակերպչի ունակություններն են՝ աշխատանքի ճիշտ կազմակերպման իմաստով, որ կարողանաս գլխավորը երկրորդականից զատել, իմանալ ինչը լուսաբանել, ինչը՝ ոչ: Եվ երրորդը թիմ ստեղծողի հատկանիշներն են, որ ինչ-որ աշխատանքի մոտիվացիայի, թիմը համախմբելու ունակություններ ունենաս եւ կարողանաս դրանք գործադրել:
- Խմբագիրը լրագրողի կայացման գործում ինչ-որ դերակատարություն ո՞ւնի եւ ի՞նչ չպետք է անի սկսնակ լրագրողի հետ աշխատելիս:
- Չպիտի ջարդի: Պետք է հասկանա, որ բոլորս էլ սխալներ արել ենք սկզբում եւ ոչ ոք ապահովագրված չէ: Չպետք է արված սխալը առիթ դարձնի լրագրողի վրա խաչ քաշելու համար, իբր ոչնչի պիտանի չի: Խմբագիրը կարող է օգնել, որ լրագրողը հասկանա, թե որտեղ իր տեղը, որտեղ է ինքը ուժեղ, ուղղորդի, սխալները մատնանշի:
- Դուք 2011 թվականից առցանց «Առավոտի» խմբագիրն եք: Այս երեք տարիների ընթացքում ունեցե՞լ եք ակտիվ լրագրություն վերադառնալու ցանկություն:
- Զարմանալի է, բայց ոչ: Իմ այն ընկերները, որոնք էլի լրագրողից անցում են կատարել խմբագրի աշխատանքին, այդքան էլ գոհ չեն, որովհետեւ առավել կարեւորում են ստեղծագործական աշխատանքը: Խնդիրն այն է, որ ես իմ մտահաղացումները, որ կանեի իբրեւ լրագրող, փորձում եմ մեր այլ լրագրողների միջոցով իրականացնել: Մեծ մասամբ դա ստացվում է: Մեկ-երկու դեպք է եղել, երբ մտածել եմ, որ, այնուամենայնիվ, այդքանը պատմելու, բացատրելու փոխարեն ավելի լավ է ինքս անեմ: Օրինակ` այդպես եղավ Անաստաս Միկոյանի թոռան հետ հարցազրույցի դեպքում: Ինքս էլ արեցի, քանի որ մտածեցի, որ բոլոր փաստերը վերաշարադրելու, պատմելու փոխարեն, որ ասեմ այս հարցրեք, այն հարցրեք, ճիշտ կլինի ինքս անեմ:Ես չեմ ափսոսում, մանավանդ, որ շարունակում եմ պրակտիկ լրագրող էլ աշխատել «Ազատություն» ռադիոկայանում: Այդ իմաստով, որեւէ պակաս չկա:
Լուսանկարը՝ Արթուր Պապյանի
Սույն հոդվածը հրապարակվել է նաև Լրատվական գործունեություն իրականացնող, ԵՊԼՀ ՄՖ Միջազգային լրագրություն, 2-րդ կուրս, երկրորդ խմբի «ՆորՈՒԹ N2» թերթում: Թողարկման պատասխանատուն Մեսրոպ Հարությունյանն է:
Թերթի այլ թղթակիցների հոդվածները կարող եք կարդալ այստեղ:
