Ինչպես նկատել եք՝ ամառային
այս շոգ ու անտանելի օրերին գրեթե ամեն տեղ ասֆալտ են անում: Հիմա կասեք, թե «լավ են
անում անում են, էտ ինչա, որ բլոգումդ գրում ես»: Պատասխանեմ: Ոչ մի զարմանալի բան
չկա իհարկե: Զարմանալին միայն այն է, որ այդ ասֆալտը անում են հենց այն ժամերին, երբ
մարդիկ աշխատանքի են գնում եւ աշխատանքից վերադառնում են, այդպիսով առաջացնելով արհեստական
խցանումներ:
Մյուս զարմանալի երեւույթն
այն է, որ որոշ ժամանակ առաջ առավոտյան անձրեւ էր գալիս, բայց չնայած դրան՝ նրանք ջանասիրաբար
շարունակում էին ասֆալտ «փռել»: Հա, ճիշտ է, մոռացել էի: Ասֆալտը պետք է այն հաշվարկով
անեն, որ գոնե մինչեւ մյուս ընտրություններ դիմանան, որ այդ ժամանակ նորից ինչ-որ անելու
գործ լինի: Եթե նայենք այս տեսանկյունից, ամեն ինչ նորմալ է:
Ամառային շոգ երեկոներից
մեկն էր: Հրաչյա Քոչար փողոցը գրեթե լրիվ փակ էր: Պատճառը կրկին ասֆալտն էր: Ծանոթներիցս
մեկը տեսնելով այդ փակ փողոցը, խցանումը եւ ջանասիրաբար ասֆալտ անողներին՝ ասաց. «Արա,
բայց մենք էս ինչ ասֆալտ «փռող» ժողովուրդ ենք... Քեֆս գալիս ա»:
Մի երեկո որոշեցի իջնել
բակ՝ մաքուր օդ շնչելու եւ կրկին ականատես եղա աննորմալ, բայց ինչ-որ տեսանկյունից
նաեւ նորմալ երեւույթի: Մեզ մոտեցան ծանոթ տղաներ. մեկի ձեռքում Ipad, մյուսի ձեռքում
Iphone եւ նմանատիպ այլ թանկարժեք սարքավորումներ: Որոշ ժամանակ անց ուրիշ ծանոթներ
եկան. եւ կրկին Ipad-ով եւ այլն, եւ այլն: Այնպիսի տպավորություն էր, կարծես
«Apple»-ի կենտրոնական գրասենյակը տեղափոխվել էր մեր բակ. 4 կողմում «կրծած խնձորներ»,
պլաշենտներ: Մի պահ հարեւանի երեխան պատուհանից նայեց: Ինձ թվաց, թե նրա ձեռքում էլ
է Ipad: Բայց ուշադիր նայելուց հետո հասկացա, որ դա սովորական կրծած խնձոր էր:
Հետո էլ կասեն, թե ժողովուրդն
աղքատ է, փող չունենք, ուտելիք չունենք, աշխատանք չկա, հույս չկա: Մի կողմից համաձայն
եմ: Մարդիկ կան, որ բողոքում են, թե այդ վերը թվարկվածներիցս ոչ մեկը չունեն, բայց
փոխարենն ունեն Ipad-ներ, Iphone-ներ, բազմաթիվ թանկարժեք հեռախոսներ: Երեւի Սթիվ պապիկն
իր կտակի մեջ այդպիսի մարդկանց անունները նշել էր, որ խեղճերը, եթե ուտելու բան չունեն՝
գոնե Ipad ու Iphone ունենան:
