Քայլում եմ Երեւանի փողոցներով ու րոպեներն եմ հաշվում, թե երբ պետք է տուն հասնեմ: Պատճառը շոգը չէ: Պատճառը այն մունաթ դեմքերն են, որ տեսնում եմ չորսբոլորս: Ծաղիկ վաճառողը մունաթ է գալիս քար կտրողի վրա, թե «Արա սաղ ապրանքս փչացրիր»: Քար կտրողը պատասխանում է. «Արա, իմ վրա «պլանա» դրած պտի անեմ»: Շարունակում եմ քայլել եւ հանդիպում եմ մունաթների մյուս խմբաքանակին:
Երկու բանջարեղենի եւ մրգեղենի վաճառողներ կռիվ են անում մոտավորապես այս տեքստով. «Ախչի սաղ կլիենտներիս փախցրիր»: Մյուսը պատասխանում է. «Էտ հոտած ապրանքը բերել ես, ուզում ես սաղցնես մարդկանց վրա, մարդիկ էլ չեն առնում ու էդ ամենի մեղավորը ե՞ս եմ»:
Նստում եմ հասարակական տրանսպորտ հանդիպելու մունաթների մյուս արտահայտումներին: Վարորդը մունաթա գալիս, որ դուռը ուժեղ են փակում այն դեպքում, երբ գրված է կամաց ծածկել: Ուղեւորները բողոքում են վարորդի լսած ռաբիզից, որի պատճառով վարորդը չի լսում, որ ուղեւորները բղավում են «կանգառում պահի»: Դա եւս մի մունաթի առիթ է հանդիսանում: Վարորդը ասում է. «Մի քիչ շուտ ասեք»: Ուղեւորները պատասխանում են. «Էտ ռաբիզդ անջատի, որ լսես»:
Եւ շատ այսպիսի երեւույթների կարելի է հանդիպել շրջելով Երեւանի փողոցներում: Եթե ամեն ինչ այս տեմպերով շարունակվի Երեւանը շուտով կդառնա մունաթի համաշխարհային մայրաքաղաք:
Комментариев нет:
Отправить комментарий